նաշ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [nɑʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ նաշ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն՝ արաբերեն na‘š։

Գոյական

1. (գվռ․) դագաղ կամ պատգարակ մեռելը գերեզման տանելու համար
2. դիակ, մեռած մարմին ◆ Մեջքըդ կոտրի, լուսն ի՞նչ անեմ, Լաշին հասնեմ ես, թ՞ե նաշին։ Հովհաննես Թումանյան
3. Հավարիկ՝ պատգարակ՝ հանգուցյալին եկեղեցի տեղափոխելու կամ գերեզման նայելու համար

Հոմանիշներ

1. տե՛ս դագաղ
2. տե՛ս դիակ

Արտահայտություններ

1. նաշը կապեմ (անեծք) - մեռնի, գետինը մտնի ◆ Այ գետինը մտնի, նրա նաշը կապեմ, իմ տան աղն ու հացը դրա աչքերը բռնի։ Հ Մկրտչ
2. նաշը(դ) տեսնեմ (անեծք) - մեռնի(ես), գետինն անցնի(ես) ◆ Չքվես, Մհեր, Չար անառակ, նաշըդ տեսնեմ, գետինն անցնես։ (Ավետիք Իսահակյան)
3. նաշը փռել - սպանել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ гроб (ru) ‎(grob) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

նաշ 2

1. տե՛ս նաշի

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։