շարվեղ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ շար•վեղ
- Պոլիս, Խարբերդ, Դերսիմ՝ անդրադարձած լույս՝ ցոլք ◆ Հալելիի շարվեղն ընկել է պատի վրա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- շող, շառավիղ, ճառագայթ ընդհանրապես արևի ճառագայթ, որ ընկնում է գետնի վրա ◆ Ատ արևն ալ աղե՞կ կընե, որ ուր երկննա, հոն լույս ու շարվեղ կմեյնե։ (Թլկատինցի)
- տաք եղանակին օդի մեջ երբեմն նկատվող թրթռում, օդի շարժում
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։