ճնշել (իր ներկայությամբ) ◆ Ամբողջ օրը դուրս չէր գալիս. նստած էր տնեցիների շնչին: ◆ Դա սառն ու խստաբարո ծանրորեն նստած էր շնչիս վրա և հետամուտ էր իմ ամեն մի քայլին։ «ՍՀ» ◆ - Էսպես կխտվտա (թշնամին), նստե իմ շնչին, կխտվտա ու իմ ջլեր կքշե։ Մուշեղ Գալշոյան
ծանրանալ, բեռ լինել ◆ Եղբոր՝ առանց այն էլ բազմանդամ ընտանիքի շնչի նրա էր նստել: ◆ - Նստել է մեր շնչի վրան, / Տար, կորցրու՝ ազատվիմ։ (Ավետիք Իսահակյան)