շրջոն

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [ʃɾd͡ʒɔn]

վանկեր՝ շ(ը)ր•ջոն 

1. Մուշ՝ շորի՝ սպիտակեղենի՝ հագուստի՝ կտորի շիտակի հակառակ երեսը, թարս կողմը ◆ Կարպետը շըրջանք ես փռել։ Սահակ Ամատունի ◆ Ճոթի երեսն ու շրջանքը չկարողացա իրարից ջոկել։ Սահակ Ամատունի
2. հակառակ (կողմով), թարս (երեսով) ◆ Մեռնողի հարազատներն այդ րոպեին գլուխները ծածկում էին սև փուշիներով և վերնազգեստները շրջում ու հագնում շրջոնք վիճակում։ (Եղիազար Կարապետյան) ◆ Տա քու շլվար շըրկունք իս խակիր։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

1. շրջոնք-շիտակ,
2. շրջոնք-շիտակ, Խարբերդ, Բալու՝
   1. ծուռումուռ (կարված, դրված, արված) թարս ու շիտակ, կեղծ ու պատիր, վայրիվերո (խոսք)
   2. երկերեսանի, կեղծավոր
   3. փոփոխամիտ, մեկ այսպես, մեկ այնպես խոսող՝ մտածող

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։