պահած

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ պա•հած 

  1. Վան՝ որդեգիր (տղա, աղջիկ)։
  • պահած աղջիկ, Վան՝ սպասուհի։ ◆ Ասա էրթամ պախած աղջիկ էլնեմ Սաթենիկ խանըմի մոտ, դուն էլ գնա խոլամ էլի Ախանես աղի մոտ։ Գուրգեն Մահարի ◆ Նա անտրտունջ աշխատում է «պահած աղջկա» այսինքն սպասուհու նման։ Գուրգեն Մահարի

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։