պատճառականություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɑtt͡ʃɑrɑkɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ պատ•ճա•ռա•կա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- (փիլ․) օբյեկտիվ աշխարհի երևույթների կապի և փոխադարձ պայմանավորվածության ձև, որ արտահայտում է մեկ երևույթի անհրաժեշտորեն ունեցած պայմանավորվածությունը մի այլ երևույթով
- պատճառական սեռ՝ կերպ (որպես քերականական կարգ)
- պատճառական բնույթ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- պատճառայնություն
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։