Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ պատմագիտութիւն

վանկեր՝ պատ•մա•գի•տութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

գիտություն, որ զբաղվումէ պատմական գիտելիքների կուտակման, զարգացման և պատմական աղբյուրների ուսումնասիրությամբ, գիտություն պատմական գիտության ու պատմական աղբյուրների մասին
որևէ ժամանակաշրջանի՝ ժողովրդի և այլնի ստեղծած պատմական ուսումնասիրությունների ամբողջությունը ◆ Սովետահայ պատմագիտության նվաճումները 50 տարում։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ историческая наука (ru) ‎(istoričeskaja nauka), историография (ru) ‎(istoriografija) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։