պատվավոր հյուպատոս

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [pɑtvɑvɔɾ hjupɑˈtɔs]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (դիվ․) արտահաստիքային հյուպատոս, որը նշանակավում է նստավայր պետության համաձայնությամբ՝ որոշակի հյուպատոսական հանձնարարություններ կատարելու համար


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։