(խսկց․) զգացումները խառնված, հոգեկան անորոշության մեջ ◆ Պըխտուր սիրտըտ պարզ արա, / Բըլբուլի պես փարզ արա [«ճախրիր, թռիր»]։ (Սայաթ-Նովա)◆ Մի քանի օրով գլաիս ենք քո աշխարհքում ապրելու․ էն էլ սիրտներս պղտոր։ Ճշմարիտ եմ ասում, որ էս րոպեին իմ սիրտն էլ է պղտոր։ Հովհաննես Թումանյան◆ Չըլի միտկըտ մոլըրվիլ է, սըրտումըտ պըխտուր իս, ա՛խպեր։ (Սայաթ-Նովա)