ջրգլխի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [d͡ʒɾɡlχi]
վանկեր՝ ջ(ը)ր•գ(ը)լ•խի
- Արարատյան՝ ջրի գլխին՝ ակունքի մոտ գտնվող (արտ, այգի և այլն) ◆ Էն հիքանիքը, որ մի քիչ ջրգլխիեն, էլի կանաչի ծեղ երևում ա ափներումը՝ շվաք տեղերումը, թե չէ, ինչ որ ներքևի հիքանոնց հալն ա, աստված հեռու տանի։ (Պերճ Պռոշյան)
- առվին՝ ջրի մոտ արտ՝ այգի՝ բանջարանոց և այլն ունեցող ◆ -Տանուտեր, էսօր ջրի հերթն իմն ա, փալանդուզ Պեպոն ինձանից ջլգլխի ա, իմ ջուրը կտրել ա, իր պոլոճիկը ջրում։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։