սաբութ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սա•բութ
- Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Գանձակ՝ փաստ, ապացույց ◆ Յիս դիփունին էլ կու պատմիմ, թե մի օրումը դուն ինձ Ղարսեմեն Թիֆլիս հասցրիր. ամա ո՞վ կու ավտա. ինչ սաբութ կանամ նրանց շանց տա։ (ԳՏԱ) ◆ - Էլախտ դուք չուզեիք ինձ ավտա ... ամա ձեռիս հեստի սաբութ ունիմ... վուր էլ տարեկուսիլ չիք կանա ։ (ԳՍ)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։