սամար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɑˈmɑɾ]
վանկեր՝ սա•մար
- Ղարաբաղ, Գանձակ, Կարին, Ջավախք, Համշեն, Մուշ, Քեսաբ, Վան՝ իշու և ձիու համետ` բեռ բառնալու համար, թամբ ◆ Այդ մարդը զօր գիշեր կաշխատիր էղե, շատ ըռնտիկ, զարդարանքով սարմաներ, այարներ շինա կը էղե։ Հժհք
- Վան՝ որմնադիրի համար աշրա բարձրացնելու փայտե հարմարանք, որ հագնում էին կռնակին և արշարները բառնում վրան ու բարձրացնում
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։