սայմիշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սայ•միշ 

  1. Մուշ՝ կռահում, կռահելը, գլխի ընկնելը
  2. կասկած

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. սայմիշ անել,
  2. սայմիշ ալ, Հավարիկ՝
  3. սայմիշել, Ուրմիա՝
  4. շայմիշ էնել, Մուշ՝
    1. հաշվի առնել, բանի տեղ դնել, կարևորություն տալ ◆ Առյուծ փադիշանն հենց իմացավ, նա հանաք էր անում, վրեն ծիծաղեց, Սայմիշ չարեց նրան, ու մնաց նստած։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Մեծ ու պուճուրի սայմիշ չըն անըմ, վեչ աբուռ օնին, վեչ համանչ։ (Տմբլաչի Խաչան) ◆ Նա էկողքյերին սայմըշեց, նա էլ տեղեն իրար կըպավ։ (Քյոռ Օղլի)
    2. կռահել, կասկածել, գլխի ընկնել ◆ Նարոն ըսկի շայիշ չէնե, օր էդ կնկա միտք ծուռ է, գուզե տանե զմարդ հըտ ուր յոտաց։ Հժհք
  5. սայմիշ ըլնել, գլխի ընկնել, հասկանալ ◆ Ալբիալը սայմիշ են ըլնում։ Հժհք
  6. սայմիշ տանել, Արարատյան՝ կասկածել ◆ Ի՞նչ անեմ, ի՞նչ չանեմ,-ասում ա,-որ ինձ վրա սայմիշ չտանի։ Հժհք

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։