սարփի

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [sɑɾˈpʰi]

վանկեր՝ սար•փի 

1. Թբիլիսի՝ ձեռնտու, օգտակար ◆ Համ սազի է ու համ սարփի: (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)
2. օգուտ ◆ Ամեն մարթ իրա սարփեն է պտռում։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան)

Արտահայտություններ

1. սարփա անել, Ղարաբաղ՝
   1. իր արժանապատվությունից ցած չհամարել
   2. արժանի համարել, հարմար գտնել, լայաղ անել ◆ Քկոռ-Օղլուն տըսավ հեչ սարփա չարեց Պարզըված տեղեն ըլել նըստելու։ (Քյոռ Օղլի)
2. սարփի գիժ, օգուտի համար սուտ խենթություն անող, շահի համար գժություն անող

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։