սեվիրես

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սե•վի•րես 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Կարին, Խոտուրջուր, Կեսարիա, Խարբերդ, Դերսիմ, Արաբկիր, Համշեն, Մուշ, Տիգրանակերտ, Մոկս, Մարաշ՝ սեվ երես ունեցող ◆ Սեվերես ձիավոր մը տեսա։ Մ․Մամ
2. անպատիվ եղած, ամոթապարտ, անպատվաբեր բան արած, մեղավոր ◆ Հոգի ունեմ տալացուկ, խեղճ, մեր մենծ ախպերը հենց որ իմացավ, այ սևերեսներ, ասեց, եկեք կորչենք մեր երեսի ջրովը, ոնց որ ըլի, տնավարի մեր օճաղումը վերջացնենք ուդատավորի դուռը չերթանք։ (Պերճ Պռոշյան)
3. Խոտուրջուր՝ աներես

Արտահայտություններ

1. սևերես անել
2. սևերես թողնել, ամոթով թողնել ◆ — Դե, քեզ տեսնեմ, Մեսրոպ պապի, մեզ սևերես չանես։ (Վախթանգ Անանյան) ◆ Էսաց, — մարե, տու զիմ սիվիրիս էրիր։ ՍԾ ◆ Ահա այսօր եկել է ժամանակը, որ դուք իմ մերձավորների մոտ ինձ սևերես չթողաք։ (Պերճ Պռոշյան)
3. սևերես եմ քեզ, Ղարաբաղ՝ մեղավոր եմ քեզ մոտ
4. սևերես լինել,
5. սևերես ըլնել,
6. սըվիրես ինել, Ղարաբաղ՝ ամոթով մնալ ◆ — Հիշտեղ էլ վըեր թողեմ քեզ, քշտիս սըվիրես չինիս։ ՆԼՂԺբ ◆ —սևերեսը ըլնի, ընկերի մոտ թուք, խաղք ու խայտառակ մնա։ (Պերճ Պռոշյան)
7. սևերես մնալ, ամոթահար լինել, մեկին տված խոստումը չկարողանալ կատարել կամ հարկ եղած պատիվը չկարողանալ տալ կամ արած լավությունը չկարողանալ փոխհատուցել, ամոթապարտ մնալ ◆ Թե որ երկնային թագավորն իր ողորմության դռները բաց կանի , իր քաղցր աչքով մեզ մտիկ կտա, հողը գցած բերքերս անվնաս տուն կածենք, բազերն էլ երես կտան ․․․, մենք էլ քո մոտ սևերես չենք մնալ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ ՓԱռք իմ ստեղծողին՝ մոտդ սևերես չմնացի։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։