սիրտը դողալ

Հայերեն դարձվածք

1. սարսափել ◆ Գիշերն երազում հալածում էին․ / փախչում էի չար թշնամիներից․/Նրանք խառնաձայն հետևում էին․․․/ Դողում էին սիրտս ու ծնկներս ահից։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Լեռներ ու դաշտեր դողացեր էին անոր ոտքերուն ներքև։ Ու դողացեր սիրտն ալ՝ թագավորի մոտերեն սիրած կնիկներուն։ Հակոբ Օշական ◆ Վախենում եմ ես․․․ ղամեդ [«դաշույնդ»] դենը դիր․․․ / սիրտըս դողում է տերևի նըման։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Սարսափ կալավ գոռ Մելիքին,/ Մահվան դողը ընկավ սիրտը/Ու տապ առավ գոռոզ հոգին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Սիրտը դող ելած շահի իրեն հանձնած կարևոր պատգամավորությունից, մենակ, առանց թիկնապահի անգամ գնացել էր Աշտիանու մոտ։ Վրթանես Փափազյան ◆ «Բան մը չէ, վաղը կ'երթամ կը հասկնամ․․․ Գող չեմ որ սիրտս դող ելլե»: (Ավետիս Ալիքսանյան) ◆ Մեր սիրտը դող մը առավ․ հարյուրապետին երևումը մեզի վախ ազդեց։ «Նաիրի»
2. երկյուղել, երկյուղ պատել ◆ Եվ նրա սիրտը դողում։․․․ էր: Կարող է մարել այդ (օջախի) կրակը։ Սերո Խանզադյան ◆ Ստորերկրյա երկաթուղիին մեջ, երբ բազմությունը հոծ ըլլա, սիրտդ ամեն րոպե կը դողա՝ սպասելու քսու և վատ ձեռքերու։ Վազգեն Շուշանյան ◆ Արշոյի սիրտը դող ընկավ․ դող ընկավ այն պատճառով, որովհետև սա երրորդ անգամն էր նրան տեսնում էին իր «աշխատանքը» թաքուն ուտելիս։ Ստեփան Զորյան ◆ Հակառակ ունեցած վստահությանս՝ սիրտս դողի մեջ է։ Զապել Եսայան համեմատության համար՝ ◆ Երկար չարչարանքով շարադրեցինք մեր նամակը, ստորագրեցինք ու դող ելած սրտով ճամբեցինք Ներսեսին պզտիկ քրոջը՝ Մարիցայի հետ Բենիամին Նուրիկյան
3. ապրումներ ունենալ, սիրտը թրթռալ ◆ Սիրտս դողաց, սիրտս մարավ / Ձայնիդ քաղցրօրոր հո՛վերեն։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ու աղջիկը գլուխը վերցուց չորս դին նայելով ու Մելքոնի սիրտը դողաց աղջկա վերջին բառեն։ Զարեհ Որբունի ◆ Ահա՝ թե ինչու սիրտս տերևի մը պես կը դողա: Վազգեն Շուշանյան

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։