սլուր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ս(ը)•լուր
- Արարատյան՝ սրածայր, սուլուլիկ ◆ Մի սլուր քարափի վրա նստած էր։ Սահակ Ամատունի ◆ Սլուր գլուխ ունի։ Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։