սոլոբուռ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɔlɔˈbur]
վանկեր՝ սո•լո•բուռ
- Կարին՝ նեղ ու երկար տերևներով՝ կարճ ու դեղին ծաղիկ ունեցող մանանեխի նման բույս, որի մանր ու սև հունդերից դառնահամ ձեթ են հանում, օգտագործում են ճրագի համար, որպես ներկանյութ կամ որպես դող քսում են բորոտ ձիերի վերքերին, շալակի, սորեկ, սորի, սորոկ ◆ Դաշտերում ... լինում են հետևյալ ծաղիկները. անթառամ ..., սոլոբուր: Ահ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։