սոխարաձ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սո•խարձ 

  1. Համշեն՝ յուղի մեջ դաղած մանր կտրատած սոխ, որ լցնում են կերակուրի վրա ◆ Սոխառածն էլ դաղեց լցրեց փլավի վրա։ Աժ
  2. Սասուն՝ կերակուր, որ պատրաստում են հետևյալ կերպ. մանրած ու դաղած սոխի վրա ավելացնում են եռացրած ջուր, վրան կոտրում են մի քանի ձու և որպես ջրալի ճաշ մեջը բրդում ու ուտում

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. սոխոռոց քիթ, Սեբաստիա՝ ծայրը բարակ՝ մի քիչ ծաղկատար ու անբնական կարմրությամբ ծուռտիկ-մուռտիկ քիթ ունեցող
  2. սոխառացի մը եղ չունինք, Սեբաստիա՝ բոլորովին յուղ չունենք, մի գդալի ծայրով էլ յուղ չունենք (սոխառածի համար հազիվ գդալի ծայրով յուղ են դնում)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։