սոխարաձ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɔχɑˈɾɑd͡z]
վանկեր՝ սո•խարձ
- Համշեն՝ յուղի մեջ դաղած մանր կտրատած սոխ, որ լցնում են կերակուրի վրա ◆ Սոխառածն էլ դաղեց լցրեց փլավի վրա։ Աժ
- Սասուն՝ կերակուր, որ պատրաստում են հետևյալ կերպ. մանրած ու դաղած սոխի վրա ավելացնում են եռացրած ջուր, վրան կոտրում են մի քանի ձու և որպես ջրալի ճաշ մեջը բրդում ու ուտում
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- սոխոռոց քիթ, Սեբաստիա՝ ծայրը բարակ՝ մի քիչ ծաղկատար ու անբնական կարմրությամբ ծուռտիկ-մուռտիկ քիթ ունեցող
- սոխառացի մը եղ չունինք, Սեբաստիա՝ բոլորովին յուղ չունենք, մի գդալի ծայրով էլ յուղ չունենք (սոխառածի համար հազիվ գդալի ծայրով յուղ են դնում)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։