սովորուտեն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [sɔvɔɾuˈtɛn]
վանկեր՝ սո•վո•րու•տեն
- Նոր Նախիջևան՝ սովորություն ◆ Ըտոնք պապական սովորույթք ա՝ կատարում ենք։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Մե պառավ սովորութկ էր արե, որ ժամ էրթար, տերտերն ինչ ասմունք որ ասեր, էն էլ խետը պանցր ծենով կասեր։ Ահ ◆ Հմա սովորութք է, կնիկն ինչ խդեր խելոք, էլման չը կռնա առանց խոսելու մնա, էնի օր չը խոսա, փոր կը պատռի, ջան յեռ գիկա։ Հժհք ◆ Էդ տեղ մեկ ջրխոտ կեր, ջորիք լե ծարավ ին, էդ ջրխորի լե մեկ սովորուտեն կեր, որն օր մտեր մեջ, դուս չէր հ'իկեր։ Հժհք
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։