սորք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ սորք 

  1. Տրապիզոն, Համշեն՝ արտերի մեջ մանր քարեր, որ հավաքում են կույտ-կույտ և ապա դուրս բերում ◆ Արտ մը ունի ափ չունիմ, միջի սորքը համբարք չունի։ (երկինք և աստղեր) Հժհ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։