սուրուխ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ սու•րուխ
- Վան՝ սրածայր իր՝ առարկա
- սուր ծայր ◆ Խլաթցիք լեազգար ժողվեցին, ու պատան կապեցին ուր դեմ, ու սելերով մադարիս շինեցին, կռիվ կցեցին։ Խանդուդ խանըմ զըմըզրըղի սուրուղը կը զարկե՝ զպատան կը քակեր, ու զսելեր կը թալեր երկու սհադվան ճամբա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- գավազան, ձող
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։