մի բանի խենթ՝ ծուռ, անսակարկ նվիրվածություն ◆ Օտար ու անհարազատ հողերում, սրբազան խենթությունների գնով ստեղծված ու շարունակվող սփյուռքահայ գրականությունը հարազատ ու արժանի օղակն է ողջ հայ գրականության։ Գեղամ Սևան◆ Եվ ասոր դիմաց, իր վարակիչ հայությամբ ապրող սրբազան խենթությունը Վարազին։ Վահրամ Մավյան◆ -Սուրբ խենթության պես գաղափար մը կը շարժեր բոլորս:Ինչ ոգի էր։
