վեղ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վեղ 

  1. Ղարաբաղ, Մեղրի, Կարճևան՝ հող ◆ _Էլհա ճնապարին վեղին ... եշիլավ քյընըմ ըն, քըյնըմ, հսնըմ էտ խոր վերին։ Հժհք ◆ Վողը տամ կաղին գլխին։ Ահ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. վեղ անել
  2. հող ցանել վրեն ◆ Կտրած, արյունը շոռալիս մաննը վեղան ըրավ, թա սըհենց կանուխ կլիվանա։
  3. հողի մեջ դնել, հողում թաղել ◆ Էտ ձյուկները տանըմ ա արտեն ծրին երի ղոլին ըստեղ-ընդեղ վեղավ անըմ։ Հժհք
  4. վեղին նհետ կռեվս տալ, տե՛ս * Հողի հետ կռիվ տալ ◆ Շնհավեր թյազա տարի, ա՜յ շինական, վեր գյանքըտմաշըմ ըս սաղ տարին, վեղին նհետ կռևս տամ, բոստան շինըմ։ (Տմբլաչի Խաչան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։