վերնալիք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վեր•նա•լիք 

  1. Սեբաստիա, Կեսարիա, Խարբերդ՝ վերանալու՝ կորչելու՝ մեռնելու արժանի ◆ Սի վերնալիքը չվերցավ օր։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։