վլվլուկ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ վըլ•վը•լուկ 

1. Պոլիս, Սեբաստիա, Կարին, Մալաթիա, Խարբերդ, Կիլիկիա, Վան՝ նույնն է վլվլոց 3 նշան. ◆ Ի՜նչ վլվլուկ, ի՜նչ իրարանցում։ Լևոն Բաշալյան
2. Համշեն՝ ճղվողող, ճլվլացող ◆ Ինչ վլվլուգ ախճիգ ունիս։
3. Պոլիս, Վան՝ վերահաս տագնապ՝ անհանգստություն
4. Կարին, Ախալցխա՝ վիճաբանություն, աղմուկ
5. ճռվողելը, ճռվողություն ◆ Թռչունները ծառերի վրա այնպես են սկսում վլվլալ, որ նրանց վլվլուկից զարթնում եմ։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ

1. վլվլուկ անել՝ հանել
   1. աղմկել, աղմում բարձրացնել ◆ Սալման էկեր է յոթն տարվան խարաջ կուզե։ Կը ժողվեն արծաթ ու ոսկի և վլվլուկ շատ կանեն։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
   2. վեճ՝ կռիվ բացել
2. վլվլուկ ընկնել՝ փրթել
   1. վեճ՝ կռիվ՝ աղմուկ բարձրանալ ◆ Ժամանումեն քիչ վերջը վլվլուկ մըն էր տանը մեջ կը փրթի։ (Արփիար Արփիարյան)
   2. տագնապ՝ անհանգստություն առաջանալ ◆ Վլվլոկ ընգյեր ի քաղաք։ (Ձեռագիր)
   3. տարաձայնություն՝ անհամաձայնություն առաջանալ ◆ Նրանց տանը վլվլուկ է ընկել. երևի եղբայրները կբաժանվին։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
3. վլվլուկն առնել - տագնապել, անհանգստանալ ◆ Հետո օր մը եկավ, որ հիվանդին տերերուն սիրտը վլվլուկն առավ: Լևոն Բաշալյան

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։