վռակալ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [vrɑˈkɑl]
վանկեր՝ վ(ը)•ռա•կալ
- Ղարաբաղ՝ վերջը, վերջում, վերջում եղած ◆ Հըյվանեն վռկալը եկու, էլ հա մեր կովը կա հուչ։ (Ձեռագիր) ◆ Կալը հվաքալ ընք, մնացալ ա վռակալը, վար տոն քցինք։ (Ձեռագիր) ◆ Մին կողքիս Ալֆոնց Դոդոն ար, էն մին կողքիս Էմիլ Զոլան ... առե վռըկալին Մաքս Նոր Դաուն ու դանիացի Կաուֆմանը։ (Տմբլաչի Խաչան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։