տարփաշունչ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tɑɾpʰɑˈʃunt͡ʃʰ]

վանկեր՝ տար•փա•շունչ 

Ածական

  1. (նորբ․) տարփական՝ մարմնական բուռն ցանկություն ունեցող ◆ Եվ տերևները պոկեց մի առ մի, Մերկ թողեց ծառին քամին տարփաշունչ։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ[խմբագրել]