Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տի•րա•կալ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

իշխանավոր, գերագույն իշխան, վեհապետ
(փխբ․) լիրավ իշխան, տեր, մեկի կամ մի բանի վրա անսահմանափակ իշխանություն ունեցող մարդ
ուրիշի հողերը՝ երկրները գրավող բռնկալա, նվաճող

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ lord, sovereign գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ властелин (ru) ‎(vlastelin), властитель (ru) ‎(vlastitelʹ), повелитель (ru) ‎(povelitelʹ), владыка (ru) ‎(vladyka) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։