տոնայնություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տո•նայ•նու•թյուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (երժշտ․) այս կամ այն գամման (ելևէջը), որն ընկած է տվյալ երաժշտական ստեղծագործության հիմքում
  2. հիմնական գերակշռող գույնը՝ ձայնը, երանգների կամ ձայների զուգակցում, որը նպաստում է այս կամ այն հուզական տրամադրության առաջացմանը
  3. (լեզվբ․) հնչյունի բարձրությունը նորմալ վիճակում
  4. օգտագործվել է ինտոնացիայի փոխարեն
  5. երաժշտական սիստեմի ձայնաշարի այս կամ այն աստիճանի գլխավոր տոնի դիրքով որոշվող լադի հնչյունների բարձրությունը


Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (երժշտ․) ելևէջայնություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։