ցխենգ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ց(ը)խ•ենգ 

  1. Համշեն՝ բարձրադիր ու քարքարոտ տեղ
  2. Տրապիզոն՝ առաստաղ (տան)
  3. երդիկի ներսի մասը, որ ծխից մրոտվել սևացել է

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։