փակուկապանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pʰɑkukɑpɑŋkʰ]
վանկեր՝ փա•կու•կա•պանք
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) փակելը և արգելելը, արգելափակում ◆ Առաջինների մեղքն այն է, որ մշակույթի հանդեպ իրենց պարտքը տեսնում են ազգային մրցանակներ սահմանելու, հայ գրականության արժեքների մեծ մասը փակուկապանքի տակ դնող ամբողջատիրությանը հայհոյելու մեջ։ Երկիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։