փակուկապանք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ փա•կու•կա•պանք 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (նորբ․) փակելը և արգելելը, արգելափակում ◆ Առաջինների մեղքն այն է, որ մշակույթի հանդեպ իրենց պարտքը տեսնում են ազգային մրցանակներ սահմանելու, հայ գրականության արժեքների մեծ մասը փակուկապանքի տակ դնող ամբողջատիրությանը հայհոյելու մեջ։ Երկիր (թերթ)

Աղբյուրներ[խմբագրել]