փաստարկում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փաս•տար•կում 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. փաստարկելը, փաստարկվելը, մտածական (տրամաբանական և հոգեբանական) պրոցես, որի ընթացքում առաջադրված դրույթը հիմնավորելու կամ ապացուցելու համար բերվում են զանազան տեսակի փաստարկներ (դրույթներ, փաստերի նկարագրություններ և այլն)
  2. իբրև փաստարկ բերվող ապացույց՝ հիմնավորում՝ պատճառաբանություն

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. հիմնավորում, ապացուցում, պատճառաբանություն, պատճառաբանում, փաստայնություն, փաստաբերում
  2. տե՛ս փաստ (1)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։