Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փ(ը)շ•փ(ը)•շոտ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

շատ փշոտ, փշապատ
փշանման փոքրիկ կոշտուկներով կամ բշիկներով պատված ◆ Փշփշոտ ձեռք՝ լեզու մաշկ։
ասեղնաձև ստևներով պատված՝ ծածկված ◆ Փշփշոտ ոզնի։
(փխբ․) անբարեհամբույր, թունոտ բնավորություն ունեցող ◆ Փշփշոտ մարդ։
(փխբ․) անհնազանդ, հանդուգն, ոչ հլու, ոչ ստրկամիտ ◆ Տղան փշփշոտ էր, նրան կուլ տալը դժվար էր ։ (Քրիստափոր Թափալցյան)

Բաղադրյալ բառեր
փշփշոտում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ иглистый (ru) ‎(iglistyj), колючий (ru) ‎(koljučij), шершавый (ru) ‎(šeršavyj), колючий (ru) ‎(koljučij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։