վաղուց մեռած լինել. մեռնել (փխբ․)◆ Փոշի է դարձել ապաս իմաստուն։ ՀրՀովՀ
չքանալ վերանալ ◆ Եղկիելի մարդիկ, փոշի կդառնան ձեր վատ սրտերը, ձոր գործերը չար,/ Եվ ժամանակի ձեռքը անտարբեր կըսրբե-կավլե պիղծ հետքերը ձեր։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Էն սևասիրտ ցեղերն եկան, իմ աշխարհքի տերը դառնան, / Ալմաստակուռ հրե թրով մոխրացան ու փոշի դառան:◆ «Բազում կայսրություններ փոշիի վերածվեցան, որովհետև ձգած էին, որ կիները խառնվին հասարակական գործերու»։ «Արարատ»
