փոշու

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ փո•շու 

  1. Ղարաբաղ՝ ալյուր ◆ Խուրագին մաչը փուշի քցի, վար համ թընձրանա, համ էլ համով ընի։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. փուշի հվաքես՝ վըհաքես, ետին աղքատության հասնես, մուրացկան դառնաս
  2. փուշի տալ, վրան փուշի՝ ալյուր լցնել
  3. փուշի անել, ալյուրով պատել ◆ Խմորը փուշավ ըրա, վար տական նեստա չըկենա։

փոշու2[խմբագրել]

Հայերեն բարբառային բառ

  1. Արարատյան, Ղարաբաղ, Վան, Մուշ, Արաբկիր, Խարբերդ, Խոտուրջուր, Նոր Նախիջևան, Սվեդիա, Շատախ, Զեյթուն՝ մետաքսե փայլուն գլխաշոր ◆ Միակ աժանագին մետաքսյա փուշի կոչված թաշկինակն է, որ վերնազգեստի հետ, երեկոյան տեղը մտնելուս կծալվի։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Փուշին բերեք քրոջս գլուխը կապեք։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
  2. Մուշ, Վան, Սասուն, Մոկս՝ տղամարդկանց գլխի մետաքսե ծոպավոր փաթթոց ◆ Հնամաշ փոշու երկայն ծոպերը ճակատին ու քունքին իջնելով, մեղմիկ օրորվում էին նրա տխրամած դեմքի վրա։ Խաչիկ Դաշտենց ◆ Գլուխը սև փուշի մը փածծած երկայն փոշավոր էնթարիով Ակնցի չերչի Պարսամ աղան տեսավ, որ էշ մը առաջքը դեմի լեռը կելլեր։ (Հակոբ Մնձուրի)

Արտահայտություններ[խմբագրել]