փոչ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ փոչ
- Վան, Ղարաբաղ՝ փուչ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Նոր Նախիջևան՝ չնչին, ոչինչ ◆ Առանց գինու փուչ է կյանքը։ Ռափայել Պատկանյան
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ սրիկա, փողոցաիյն, վատ ◆ Ես ուզում էի տամ Բագրատի տղին [աղջիկը], դու ասեցիր տղեն փուչ ա։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Փուչ հոր պատիժը փուչ տղեն ա։ Առած
- Ղարաբաղ՝ վատ արարք՝ գործ, հանցանք ◆ Յուրանց փուչերը կը ծացկեն։ (Խաթաբալա) ◆ Փուչերը բաց է անում։ Աճ․
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- փուչ աշխարհ, դառնություններով՝ տանջանքներով լի՝ մխիթարություն սփոփանք չունեցող կյանք
- փուչ կենդանի, Արարատյան, Ղարաբաղ, Կարին՝ անպիտան, վատթար, ոչ ու փուչ ◆ Փուչ կենդանու մատը խառն ա։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Հերը հերսոտավ, տղին ծեծեց․- «Կորի գնա՛, ըսավ, փուչ կենդանի»։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)