քաղաքացիություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kʰɑʁɑkʰɑt͡sʰjutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ քաղաքացիութիւն

վանկեր՝ քա•ղա•քա•ցի•ու•թյուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. որևէ պետության քաղաքացիների թվին պատկանելը, որով պայմանավորվում են անձի իրավունքներն ու պարտավորությունները այդ պետության նկատմամբ
  2. (հվքկն․) քաղաքացիներ
  3. (միգ․) իրավական կապ անձի և պետության միջև
  4. տե՛ս նաև քաղաքացիություն ձեռք բերել, դե ֆակտո քաղաքացիություն չունենալ, դիվանագիտական պաշտպանություն, երկքաղաքացիություն, բազմաքաղաքացիություն, քաղաքացիությունը կորցնել, քաղաքացի, հպատակագրում, անձի նկատմամբ իրավազորություն, քաղաքացիություն չունենալ
  5. (դիվ․) ֆիզիկական անձի մշտական պատկանելիությունը տվյալ երկրին, որը ենթադրում է անձի իրավունքների և պարտականությունների ամբողջություն

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. քաղաքացիություն (քաղաքացիության իրավունք) ստանալ - ընդհանուր ճանաչում՝ ընդունելություն գտնել
  2. քաղաքացիություն (քաղաքացիության իրավունք) տալ - ընդհանուր ճանաչում տալ, ճանաչել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։
  • Վ․Վ․ Փիլիպոսյան, Մարդու իրավունքների անգլերեն-ռուսերեն-հայերեն բացատրական բառարան («Երիտասարդ ինտելեկտուալների միություն» հիմնադրամի մատենաշար), Երևան, 1997 — 67 էջ։
  • Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
  • Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։