օհա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ օ•հա 

  1. բացագանչություն, երբ անսպասելի կերպով դադարում են շարժվելուց, գործ շարունակելուց, կանգնած տեղում մնում են ◆ Մեր առաջ սաըլերը խղկվել էին, ճանապարհը խափանել, մենք կառքի մեջ նստած օհա՜ մնացինք, օչ առաջ կարող էինք գնալ, ոչ հետ։ Գործի ժամանակ եկան ասացին, թե դադարեցեք աշխատել. բոլորս օհա՜ մնացինք, չգիտեինք թե ի՛նչ է պատահել։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։