օձքար
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɔd͡zˈkʰɑɾ]
վանկեր՝ օձ•քար
- մի տեսակ քար, որ դնում են վերքի վրա, և եթէ կպչի վերքին՝ կմակաբերեն թե վերքը օձիկ է (?)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։