օյախոսություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɔjɑχɔsutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ օ•յա•խո•սութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (լեզվբ․) Ռուսական հյուսիային բարբառներին հատուկ արտասանություն, որ բնութագրվում է անշեշտ վանկում ա և օ հնչյունների տարբերակումով (անշեշտ վանկում օ արտասանելով), հյուսիսային ռուսական խոսվածքներին հատուկ արտասանության առանձնահատկություն, երբ առաջին նախաշեշտ վանկում կոշտ բաղաձայններից հետո արտասանության մեջ պահպանվում է օ-ի և a-ի տարբերությունը (հմմտ. домо՛й և трава՛)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։