ֆենոմեն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [fɛnɔˈmɛn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ֆե•նո•մեն 

Ստուգաբանություն

<феномен< հուն․ phainomenon հանդիսացող, ներկայացնող

Գոյական

1. ընդհանրապես՝ երևույթ
2. մասնավորապես՝ բացառիկ, արտասովոր երևույթ՝ դեպք՝ իրողություն
3. արտակարգ ընդունակություններով՝ ձիրքով մարդ
4. իդեալիստական փիլիսոփայության մեջ՝ զգայորեն ընկալվող երևույթը ի հակադրություն <<ինքնին իրի>>, որ անիմանալի է համարվում

Հոմանիշներ

1. տե՛ս երևույթ
2. տե՛ս արտերևույթ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։