սայր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [sɑjɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սայր
վանկեր՝ սայր
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բնիկ հնդեվրոպական՝ *k՛əi-ri-` *k՛ē(i)- «սրել» արմատից. հմմտ. հայերեն սուր, սայր, միջին ներքին գերմաներեն harin «սրել»։
Գոյական
- սուր ծայր (նիզակի, տեգի, սլաքի և այլն)
- կտրող գործիքների հատող սուր մասը` կողմը, բերան (սրի, դաշույնի և այլն)
- նուրբ պողպատյա թիթեղիկ` սափրվելու համար երկու կողմից շատ սուր բերանով
- նույնն է` սայրաձող
- առհասարակ որևէ բանի վերևի սլաքաձև մաս
- (խոհր․) խոհարարական դանակի սուր, կտրող շեղբ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Ի արտաքին հոլովում | ||
Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
Ուղղ. | սայր(ը) | սայրեր(ը) |
Սեռ. | սայրի | սայրերի |
Տր. | սայրի(ն) | սայրերի(ն) |
Հայց. | սայր(ը) | սայրեր(ը) |
Բաց. | սայրից | սայրերից |
Գործ. | սայրով | սայրերով |
Ներգ. | սայրում | սայրերում |
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։