բանավոր խոսք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [bɑnɑvɔɾ ˈχɔskʰ]
Բացատրություն
- (հոգեբ.) խոսքի տեսակ, որն արտասանվում (հնչում) է և լսելի է նաև շրջապատողների համար
- (լեզվբ․) տվյալ լեզվի բերանացի գործադրումը, կիրառումը կենդանի հաղորդակցման պրոցեսում, որը, ի տարբերություն գրավոր խոսքի, աչքի է ընկնում հարուստ արտայտչականությամբ, առոգանությամբ, ինտոնացիայով և այլն
- (ոճբ․) բանավոր կերպով իրականացվող, հնչյուն խոսք
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ներխոսեցյալ բան, արտաբերյալ բան, ձայնավոր խոսակցություն, ձայնավոր լեզու
Թարգմանություն
|
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
- Ֆ․Հ․ Խլղաթյան, Ոճաբանական տերմինների բառարան տեղեկատու, Երևան, ««Լույս» հրատարակչություն», 1976 — 111 էջ։