լուռ վկա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն դարձվածք

  1. Անմասն մնացողի դիրք։ ◆ Մեր դարերին նա խուլ մնաց, /մեր ցավերին` լուռ վըկա։ Անդրանիկ Ծառուկյան ◆ Եվ ես հեռվից համր վկա /այդ մեծազոր պատկերին,/Լուռ նայում եմ - և վերջ չկա / Ինձ պաշարած մտքերին։ Անդրանիկ Ծառուկյան
  2. ◆ Մի բան լռելյայն հաստատող գործոն հանգամանք։ ◆ Դրանք հալածանքի և նահատակության լուռ վկաներն են։ Հայրենիքի ձայն ◆ Ի՞նչ ծանոթ ամիս, / Ո՞ր հեք ժամն օրվա/Պիտի շիրիմիս/Լուռ վկան ըլլա ◆ Դարձավ Մազետոյի շայկայի երրորդ գործակցի վալյուտային կարիերայի համր վկան Երեկոյան Երևան : ◆ Դեռ շոյում եմ թղթապակնակս։ Իմ առջև է կյանքիս փաստերի և տխուր իրադարձությունների անխոս վկան: «Սովետական գրականություն» ◆ Եվ այս կնճիռներն-ճակատիս պսակ, Անխոս վկա են, որ վիշտ, տանջանքներ/ Ես ճաշակել եմ, որպես հաղթանակ։ (Ավետիք Իսահակյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։