ուղղակի ապացույց

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [uʁːɑki ɑpɑˈt͡sʰujt͡sʰ]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (իրավգ․) ապացույց, որն ուղղակի և անմիջականորեն բացահայտում է ապացուցվող հանգամանքը


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։