անպատվություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnpɑtvutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անպատուություն
վանկեր՝ ան•պատ•վու•թյուն ◆ ան- պատիվ -ություն
Գոյական
- անպատիվ լինելը ◆ Սմբատը գունատվեց տեսնելով եղբոր անպատվությունը։ (Շիրվանզադե)
- անպատիվ անարդար դրություն
- վիրավորական խոսք, արարք, անարգանք, նախատինք ◆ Դյուրին չէր ծերության հասակում տանել այնպիսի վիշտ ու անպատվություն։ Ստեփան Զորյան
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- անարգանք, անարգություն, խայտառակություն, անվանարկություն, նշավակություն, կշտամբանք, կշտամբություն, հանդիմանություն, պարսավ, պարսավանք, նախատինք, նախատանք, ամոթանք, ամոթ
- անպատվականություն, պատվազրկություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ա ներքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | անպատվություն(ը) | անպատվություններ(ը) |
| Սեռ. | անպատվության | անպատվությունների |
| Տր. | անպատվության(ը) | անպատվությունների(ն) |
| Հայց. | անպատվություն(ը) | անպատվություններ(ը) |
| Բաց. | անպատվությունից | անպատվություններից |
| Գործ. | անպատվությամբ | անպատվություններով |
| Ներգ. | անպատվությունում | անպատվություններում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։