Jump to content

դավաճանություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [dɑvɑt͡ʃɑnutʰˈjun]


Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաւաճանութիւն

վանկեր՝ դա•վա•ճա•նու•թյուն 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. դավաճան լինելը ◆ Գերմանական Ս-Դ կուսակցությոան… առաջնորդների վարքագիծը, մի կուսակցություն, որ քվեարկել է հօգուտ պատերազմական բյուջեի…, ուղղակի դավաճանություն է սոցիալիզմին։ Լենին
  2. դավաճանի արարք՝ գործ վարքագիծ ◆ Անառիկ է այդ բերդը֊ամենքը այդ գիտեն, - և դավաճանությունն է… այդ բերդը հանձնել եկվոր սրիկաներին։ Եղիշե Չարենց
  3. ամուսնկան հավատարմության ◆ Թեև նահապետական մի կին էր, բայց կյանքի ձմռանը շատ էր լսել ժամանակակից կանանց դավաճանությունների մասին։ (Շիրվանզադե)
  4. (պաշտանվ․) թշնամու կողմն անցնելը, թշնամուն կենսականորեն կարևոր գաղտնի տեղեկույթի հաղօրդումը, իր գործընկերների մատնումը՝ հակառակորդի ձեռքը հանձնումը
  5. իր խոսքը չպահելը, պարտքը՝ պարտավորությունը՝ երդումը չկատարելը
  6. իրավական կամ բարոյական նորմերով կարգավորող որոթշակի հարաբերությունների համակարգի խախտումը
  7. տե՛ս անհավատարմություն
  8. տե՛ս երդմնազանցություն

Հոմանիշներ

[խմբագրել]

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Թարգմանություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։