պառավ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [pɑˈrɑv]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/da/%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%85%D0%B0-%D0%BD%D0%B8%D1%89%D0%B5%D0%BD%D0%BA%D0%B0_%D0%B4%D0%B5%D0%B2%D1%8F%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%BE_%D1%88%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%B8_%D0%BB%D0%B5%D1%82.jpg/220px-%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%85%D0%B0-%D0%BD%D0%B8%D1%89%D0%B5%D0%BD%D0%BA%D0%B0_%D0%B4%D0%B5%D0%B2%D1%8F%D0%BD%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%BE_%D1%88%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%B8_%D0%BB%D0%B5%D1%82.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/00/%D0%A5%D1%80%D1%83%D1%86%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%85%D0%B0_%D0%B2%D1%8F%D0%B6%D1%83%D1%89%D0%B0%D1%8F_%D1%87%D1%83%D0%BB%D0%BE%D0%BA%281838%29.jpg/220px-%D0%A5%D1%80%D1%83%D1%86%D0%BA%D0%B8%D0%B9_%D0%A1%D1%82%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%85%D0%B0_%D0%B2%D1%8F%D0%B6%D1%83%D1%89%D0%B0%D1%8F_%D1%87%D1%83%D0%BB%D0%BE%D0%BA%281838%29.jpg)
Դասական ուղղագրութեամբ՝ պառաւ
վանկեր՝ պա•ռավ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ միջին պարսկերեն pārāv. հմմտ. պարսկերեն pārāv:
Ածական
- տարիքն առած, ծերացած (տղամարդ կամ կին)
- տարիքոտ, ծերացած (կենդանիների մասին)
- հին, շատ տարիների կյանք ունեցած՝ աճած (բույսերի մասին)
- (փխբ․) վաղուց ի վեր գոյություն ունեցող, հնամենի ◆ Պառավ գետ՝ եկեղեցի։
- (փխբ․) միշտ գոյություն ունեցած (ունեցող), մշտնջենական ◆ Պառավ փոթորիկը ոռնաց կատաղի (գարուն)։
Գոյական
- պառավ մարդ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ծեր, ալևոր, զառամ, զառամյալ, (գվռ․) (արևմտհ․)՝ թավթառ, գոդռեճ
- դախ, դահ
- տե՛ս տարիքոտ
- տե՛ս հին
- տե՛ս հնամենի
- ծերուկ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- պառավ գարուն - նույնն է՝ պառավագարուն
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։