Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ փո•խա•նորդ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

տեղակալ, փոխարինող ◆ Հոդվածում Նազարյանը քարոզում է այն միտքը, որ թագավորը աստծու փոխանորդն է երկրի վրա։ (Դասագիրք)
(եկեղ․) կաթողիկոսի կողմից նշանակված այն բարձրաստիճան հոգևորականը, որը փոխարինում է կաթողիկոսին նրա երկարատև բացակայության ժամանակ, տեղապահ ◆ Հանդիսականներից ոչ ոք նստած չէր, բացի Խադ եպիսկոպոսը, Ներսես մեծի տեղապահը, որին նա յուր փոխանորդ կարգեց, երբ ուղևորվեցավ Բյուզանդիա։ (Րաֆֆի)
(եկեղ․) թեմակալ առաջնորդին փոխարինող՝ նրա պարտականությունները կատարող հոգևորական, հաջորդ ◆ Այդ օրը հայոց վիճակային կոնսերվատորիան, որի ատենապետը թեմակալ առաջնորդի փոխանորդ Ստեփանոս արհին էր, քննել էր չորս գործ։ (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) մեկին պաշտոնի մեջ փոխհաջորդող անձ, հաջորդ

Բաղադրյալ բառեր
փոխանորդաբար փոխանորդագիր փոխանորդական փոխանորդարան փոխանորդել փոխանորդվել փոխանորդություն փոխանորդում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ vicegerent, vicar գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ викарий (ru) ‎(vikarij), заместитель (ru) ‎(zamestitelʹ), наместник (ru) ‎(namestnik) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։